W celu znalezienia odpowiedniego miejsca na lokalizację przyszłej kwatery wojennej w sierpniu 1940 roku do ówczesnych Prus Wschodnich udaje się specjalna grupa rekonesansowa, której członkami byli specjaliści z niemieckiego Sztabu Generalnego. Penetruje ona rejon położony pomiędzy dzisiejszym Kętrzynem, Giżyckiem i Węgorzewem w celu ustalenia jego przydatności na lokalizację kwatery. Wnioski z przeprowadzonego rozpoznania przedstawiono Hitlerowi w specjalnym raporcie.
Po zapoznaniu się z nim Hitler wstępnie akceptuje przedstawione mu założenia i nakazuje kontynuowanie na tym terenie prac penetracyjnych. W rezultacie tego polecenia po kilku dniach przybywa tutaj kolejna grupa rozpoznawcza w celu ustalenia szczegółowej lokalizacji kwatery.
Oprócz specjalistów wojskowych (pod nadzorem adiutantów Hitlera – majora Gerharda Engela i pułkownika Rudolfa Schmundta) są tu również specjaliści z zakresu budownictwa (pod nadzorem ministra uzbrojenia i amunicji Fritza Todta). Grupa ta dokonuje wyboru już konkretnego miejsca pod budowę ośrodka decyzyjnego. Po powrocie proponują Hitlerowi lokalizację jego kwatery w podmiejskim lesie miasteczka Rastenburg (obecnie Kętrzyn). Lokalizacja uzyskuje akceptację Hitlera i niedługo potem ruszają prace budowlane.
Wilczy Szaniec powstaje w pośpiechu, bo atak na ZSRR ma nastąpić (według pierwotnego planu) o świcie 15 maja 1941 roku. Kwatera ma być gotowa do końca kwietnia 1941 roku, a przed budowniczymi zima. Budowa przebiegała więc w trudnych, zimowych warunkach.